به گزارش همدانیها، اینجا جاییست که چشمانداز دامنههای الوند، نه از پشت پنجره یک اتاق لوکس، که از لابهلای درختان و سبزه و چمن پیداست و حالا قرار است همین چشمانداز، پشت یک هتل پنجستاره گم شود!
آیا توسعه یعنی ساخت و ساز بیوقفه در دل زیباترین و سبزترین معبر شهری؟ توسعه که قرار نیست خاطرات مردم را با لودر جمع کند. سرمایهگذاری واقعی یعنی حفظ آنچه با پول نمیتوان خرید: هویت، طبیعت، زندگی.
چه کسی گفته که اقتصاد گردشگری یعنی ساختن هتل در هر تکهی سبزی که دیدیم؟ اقتصاد گردشگری یعنی زنده نگه داشتن همین بلوار ارم؛ یعنی دادن منظرهی باز به توریست، نه فشردنِ چند طبقه بتن و فولاد به دل طبیعت!
ما با پیشرفت مخالف نیستیم؛ با پسرفت به اسم پیشرفت مخالفیم، با توسعهی بدون دانش مخالفیم. با سرمایهگذاریهایی که سرمایهی واقعی مردم یعنی طبیعت را میسوزاند، مخالفیم.
آیا سرمایهگذاری، باید چشم بر ظرفیتهای موجود گردشگری ببندد؟ پاسخ علم شهرسازی روشن است: توسعهای که با محیطزیست و ساختار اکولوژیکی شهر هماهنگ نباشد، در درازمدت نهتنها سودآور نخواهد بود، بلکه زمینهساز زوال سرمایههای طبیعی و فرهنگی خواهد شد.
اما اینجا همدان است، نه کارگاه عمرانیِ تهرانِ بینفس! در همدان، گردشگر برای نسیم الوند میآید، نه برای خوابیدن در هتل. برای تجربهی زیستبوم کوهستانی و فرهنگ شهری میآید، نه برای دیدن تکرار معماری برجها. و وای بر آن روزی که گردشگر بیاید و چیزی برای دیدن نمانده باشد جز عکسهای قدیمی مردم از بلوار ارم…
«ظرفیت برد محیطی» در شهرسازی؛ یعنی هر مکان طبیعی، تا جایی میتواند بار ساخت و ساز و ترافیک را تحمل کند که تعادل اکولوژیکش بر هم نخورد. بلوار ارم، با ترافیک فعلیاش، با وضعیت محیطیاش، با منظر الوند در پسزمینهاش، سالهاست که لب مرز این ظرفیت ایستاده؛ و هتل و هتلهای بعدی این تعادل را خواهد شکست!
بلوار ارم را به چشم فرصت نگاه کنیم، نه زمینِ قابل معامله. کم کم بلوار ارم هم از دست برود، همدان فقط یک شهر خواهد بود… نه یک مقصد گردشگری! هتل پنجستاره را آنجا بسازید که نیازمند جانبخشی است، این بلوار، قلب تپندهی گردشگری طبیعی همدان است و قلب را نمی فروشند!
دکتر سعید حاجی بابایی
این مطلب بدون برچسب می باشد.