به گزارش پایگاه خبری همدانی ها ، جواد موگویی در صفحه شخصی اش به باخت حسین یزدانی در فینال المپیک پرداخته است.
تختی در المپیک۱۹۵۲ هلسینکی نقره گرفت. اما ۴سال بعد در المپیک۱۹۵۶ ملبورن طلا به گردن انداخت. مردم استقبال تاریخی از مدال‌آوران کردند. تختی در اوج محبوبیت و افتخارآفرینی بود. وقتی در جهانی۱۹۵۹ تهران طلا گرفت، دیگر در المپیک۱۹۶۰ رم فقط از او طلا می‌خواستند. تختی در ۵ کشتی اول، دین گوندا (افغانستان)، یارسن (استرالیا)، کاوامو(ژاپن)، کوریکس (مجارستان) و وان زیل (آفریقای جنوبی) را ضربه فنی کرد. آن موقع کشتی‌ها دوره‌ای بود و خبری از فینال نبود. تختی با یک تساوی با عصمت آتلی از ترکیه هم قهرمان المپیک می‌شد. تختی در اوج آمادگی بود. هیجان چنان بود که ایرانی‌ها کنار تشک یک صدا از تختی فقط ضربه‌کردن آتلی را می‌خواستند. تختی اشتباه کرد و مدام دنبال ضربه فنی بود اما نتیجه عکس داد و آتلی اسطوره ایرانی‌ها را برد. فردایش روزنامه کیهان تیتر زد: «ورزش ایران عزادار شد.» غرور ایرانی‌ها شکسته شده بود. اما کیهان نوشت: «به‌خاطر اینکه تختی نگرید، بخندیم. جشن را در خیابان‌ها بگیریم و به استقبال او برویم.» همین هم شد؛ ایرانِ عزادار، لبخندزنان به استقبال تختی رفت تا او نگرید…
پی‌نوشت: همه باهم به استقبال حسن یزدانی قهرمان مجروحِ وطن برویم، تا او نگرید…